گاهی اوقات برنامه تولید کنندگان گوشی های هوشمند برای یک سال، کاملاً واضح و از پیش مشخص است: ارائه یک گوشی کاملاً سطح بالا و پرچمدار (شاید در چند سایز مختلف)، چندین گوشی میان رده ای، و شاید هم یک مدل به شدت مقرون به صرفه. و در حالی که تمامی آن گوشی ها می توانند به نوبه خود بنا به دلایل مختفی جذاب باشند، و با در نظر گرفتن این که اکثر ما هم یک گوشی را که از تکنولوژی های جدیدی بهره می برد را دوست داریم، ولی هنوز هم به دنبال آن مدل های ارزان قیمت تر هستیم با با خرج کردن پولی کمتر، استفاده ای به مراتب مناسب را از گوشی هوشمند خود ببریم؛ پس چندان هم عجیب نیست که انتظار عرضه چنین گوشی خاصی را در میان گوشی های سالانه یک کمپانی داشته باشیم.
این همان دلیلی است که سال ۲۰۱۷ را تبدیل به یک سال غیر معمول برای اچ تی سی کرده است. نه تنها از لحاظ تعداد ما شاهد گوشی های کمتری از سوی این شرکت در مقایسه با سال پیش هستیم، که در ساختار و چینش پرچمدارهای این شرکت هم تغییراتی به وجود آمده است؛ به طوری که این شرکت اعلام کرده نباید منتظر گوشی HTC 11 که یک دنباله مستقیم بر HTC 10 پرچمدار سال گذشته این شرکت خواهد بود، باشیم.
مطمئناً یک گوشی پرچمدار با سابقه را از سوی این شرکت در آینده ای نزدیک شاهد خواهیم بود، ولی به نظر کمی هم چاشنی تنوع به گوشی های این شرکت افزوده شده، خصوصاً در بخش پرچمدارها.
در حالی که هنوز باید منتظر برنامه های اچ تی سی برای سال ۲۰۱۷ باشیم، ولی این شرکت کار را خیلی زود و با عرضه دو گوشی از برند U با نام های HTC U Play و HTC U Ultra در ماه ژانویه آغاز کرد. در حالی که گوشی اول بیشتر برای بازارهای بین المللی ساخته شده، گوشی دومی که یک فبلت ۵.۷ اینچی با مشخصاتی بالاتر از اچ تی سی یو پلی است و قیمتی برابر با یک پرچمدار را هم دارد، بیشتر برای بازار ایالات متحده آمریکا تدارک دیده شده؛ آیا می تواند جای اچ تی سی ۱۰ را پر کند یا طرفداران اچ تی سی باید منتظر گوشی های دیگری در ادامه سال باشند؟ به هر حال، در ادامه با ما همراه باشید تا نگاهی به گوشی اچ تی سی یو الترا بیندازیم و ببینیم که اچ تی سی با اولین گوشی مهم خود در سال ۲۰۱۷ چه کرده است.
پیش از هر چیز، بد نیست به این نکته اشاره کنیم که در جعبه این گوشی، موارد زیر گنجانده شده است:
- گوشی اچ تی سی یو الترا
- کابل یو اس بی تاپ سی به کابل استاندارد تیپ ای
- شارژر سریع
- پارچه برای تمیز کردن
- هدفون های USonic با کابل یو اس بی تیپ سی
- قاب محافظ
- دفترچه های مربوط به گارانتی
طراحی
گاهی اوقات به راحتی می توان ارزش طراحی یک گوشی را با یک کلمه توصیف کرد، و در مورد اچ تی سی یو الترا می توان از عبارت “بزرگ و درخشان” برای توصیف طراحی آن استفاده کرد. آن لغت “بزرگ” که به خوبی می تواند نمایان گر هیبت این گوشی ۵.۷ اینچی باشد، که البته در قیاس با گوشی های هم اندازه هم باز در زمره هیکلی ها قرار می گیرد! ابعاد ۱۶۲.۴ در ۷۹.۸ میلی متری آن، اچ تی سی یو الترا را از مرحوم گلکسی نوت ۷ هم درشت تر می کند (حتی از گلکسی نوت ۵!)، و به همین خاطر از مقایسه شرمانه آن با ال جی جی ۶ هم چشم پوشی می کنیم. البته این بدان معنا هم نیست که اچ تی سی فقط یک گوشی بزرگ را تحویل مشتریان داده بلکه از فضای اضافی استفاده کرده و به مانند ال جی وی ۲۰ به مشتریان اش یک صفحه نمایش بسیار کوچک دیگر نیز تحویل می دهد. ولی باز هم، باید گفت که ال جی وی ۲۰ هم از این گوشی کوچک تر است و راحت تر در جیب شما جای می گیرد.
از لغت درخشان هم استفاده کردیم، که به خوبی بیان گر بدنه پشتی شیشه ای – فلزی براق و زیبای این گوشی است. علاوه بر رنگ آبی پررنگ که عکس های آن را در بالا هم می توانید مشاهده کنید، این گوشی دو رنگ مشکلی و سفید را نیز برای انتخاب دارد. این طراخی فوق براق اچ تی سی یو الترا صرفاً جهت خودنمایی نیست، بلکه جنس به کار رفته در ساخت آن هم باعث شده تا حساسیت این گوشی نسبت به اثر انگشت بیشتر باشد و به این ترتیب این گوشی یک اسکنر اثر انگشت مطلوب را در اختیار داشته باشد. ما فقط در مورد اسکنر اثر انگشت هم صحبت نمی کنیم، چرا که به طور کلی این گوشی نسبت به اثر انگشت حساس است و کوچک ترین اثر انگشتی بر روی آن قابل مشاهده است. این گوشی فوق العاده زیبا است، ولی بگذارید خیال تان را راحت کنیم، این فقط تا زمانی است که به طور جدی استفاده از گوشی را آغاز نکنید. احتمالاً بعد از استفاده به خوبی به فلسفه قرار داشتن یک پارچه برای تمیز کردن گوشی در جعبه آن پی خواهید برد!
به بررسی این گوشی ادامه دهیم؛ جایی که به کلید های مربوط به خاموش و روشن کردن گوشی و کم و زیاد کردن صدا می رسیم که در گوشه سمت راست گوشی قرار دارند و به خوبی برجسته و قابل ردیابی هستند، اسلات های مخصوص کارت های حافظه SD و سیم کارت در بالای گوشی، و بلندگوها و پورت مخصوص یو اس بی تیپ سی هم در پایین گوشی قرار دارند. همان طور که احتمالاً متوجه شده اید، درست به مانند اچ تی سی بولت که سال گذشته عرضه شد، خبری از جک ۳.۵ میلی متری مخصوص هدفون نیست و باید از هدفون مخصوص با کابل یو اس بی تیپ سی که در جعبه خود گوشی تعبیه شده استفاده کنید.
بد نیست حالا که داریم در مورد طراحی گوشی صحبت می کنیم به این نکته هم اشاره کنیم که، پورت یو اس بی تعبیه شده برای گوشی به نظر خیلی خوب جای نگرفته است. این پورت به خوبی در وسط قرار نگرفته و در نتیجه یک خلا بزرگ برای گوشی به وجود آمده است. قبلاً در مورد درست جای نگرفتن دوربین چیزهایی را شنیده بودیم، ولی این که پورت یو اس بی درست جای نگیرد مسئله عجیبی است. این مسئله شاید در طراحی لبه های خمیده هم دردسرساز شود.
درست به مانند اچ تی سی ۱۰، در این گوشی هم شاهد یک اسکنر اثر انگشت که در همان دکمه Home گوشی تعبیع شده هستیم، و سه دکمه خازنی معمول در تمام گوشی های اندرویدی. اچ تی سی به خاطر آن صفحه نمایش کوچک دوم مجبور شده تا جای دوربین جلو را نسبت به اچ تی سی ۱۰ اندکی تغییر دهد.
صفحه نمایش
اچ تی سی با تخصیص دادن یک صفحه نمایش کوچک به اچ تی سی یو الترا، از ان دست صفحه نمایش های کوچکی که به نوعی امضای سری V ال جی بودند کمی ریسک پذیر نشان داده است. نحوه قرار گیری این صفحه نمایش عیناً یک تقلید از سری V ال جی بوده است، با این تفاوت که اینجا مقداری فاصله صفحه نمایش ها بیشتر است و صفحه نمایش دوم دو سوم از کل فضای باقی مانده بالای گوشی را گرفته است.
این ساختار جدید برای اچ تی سی تازه بوده و درهای تازه ای را به روی این شرکت گشوده، ولی با خود مشکلاتی هم به همراه داشته که آن ها را بررسی خواهیم کرد ولی قبل از آن، بیایید نگاهی دقیق تر به خود صفحه نمایش اصلی بیندازیم.
همچون اچ تی سی ۱۰، شاهد استفاده از یک پنل Super LCD 5 با رزولوشن Quad HD هستیم. البته با بزرگ تر شدن اندازه صفحه نمایش از ۵.۲ اینچ به ۵.۷ اینچ، شاهد یک افت کیفی واضح در زمینه تراکم پیکسل ها هستیم. خبر خوب در این زمینه آن است که این بزرگ تر شدن به رزولوشن عکس ها در اچ تی سی یو الترا آسیبی نرسانده است.
کیفیت رنگ ها به خودی خود بد نیست، ولی گاهاً هم با مشکل اغراق در آن ها مواجه هستیم. وضوح تصویر هم مناسب است، و یک پنل جدا هم برای تنظیم میزان رنگ ها وجود دارد که البته گوشی به طور پیش فرض خوب است و خیلی هم نیازی به دست کاری اضافه تر ندارد. همه این ها به خودی خود خوب هستند، و اچ تی سی هم حداقل در زمینه صفحه نمایش اصلی از خود کم کاری نشان نداده است.
ولی متاسفانه صفحه نمایش دوم و کوچک از مشکلاتی رنج می برد که گوشی های ال جی هم آن مشکلات را داشتند، و مهم ترین آن ها هم آن است که نور این قسمت زیاد است و به شدت توی ذوق می زند. بگذارید واضح تر بگویم: فرض کنید که در حال تماشای یک فیلم با اچ تی سی یو الترا هستید، و از آن جایی که خود به خود این صفحه نمایش کوچک خاموش نمی شود هنوز هم روشنایی آن چشم شما را می آزارد، و از آن جایی که پنل های ال سی دی بر خلاف پنل های آمولد حتی وقتی یک صفحه تماماً سیاه را هم به نمایش در می آورند باز هم از خود نور عجیبی ساطع می کنند، آن صفحه نمایش خاکستری رنگ به شدت شما را اذیت خواهد کرد. البته شاید به طور کامل شما را از خرید این گوشی منصرف نکند، ولی به هر حال جلوه چندان مناسبی هم ندارد.
رابط کاربری و عملکرد
بیایید صحبت راجع به صفحه نمایش دوم گوشی را با صحبت در باب رابط کاربری اچ تی سی یو الترا ادامه دهیم. به مانند گوشی های سری وی ال جی، این صفحه نمایش دوم در اچ تی سی یو الترا هم به شما قابلیت های گوناگونی را می دهد، از نمایش آیکون ها و نوتیفیکیشن های مختلف وقتی که صفحه نمایش اصلی گوشی خاموش است تا مواردی چون راه اندازی سریع برنامه ها وقتی صفحه نمایش اصلی روشن است.
برای اچ تی سی، که اولین بار است دست به ساخت چنین صفحه نمایش دومی زده، تلاش قابل قبولی محسوب می شود. اما مواقعی هم وجود دارند که ما آرزو می کنیم کاش عملکرد آن به طور دیگری بود. مثلاً در مورد نحوه قرار گیری این صفحه نمایش: مشخص است که وقتی پای یک متن طولانی در میان باشد، کسی به سراغ این نوار باریک نمی رود، ولی وقتی در مورد آیکون ها و راه اندازی سریع صحبت می کنیم، چرا نباید آن ها با زاویه ۹۰ درجه در کنار صفحه نمایش قرار بگیرند؟
شاید تصور کنید که نباید خیلی به این مورد خرده گرفت و تا حدی هم حق دارید، ولی به هر حال اچ تی سی می توانست با کمی بازی کردن با این قابلیت ها و تنوع بخشیدن به آن ها، این صفحه نمایش دوم را تبدیل به یک نقطه تمایز بزرگ با دیگر گوشی های بازار کند. دیگر نکته مهمی که در مورد اچ تی سی یو الترا وجود دارد، حضور قابلیت و پشتیبانی از نسخه جدید HTC Sense Companion است؛ یک دستیار صوتی هوشمند “همیشه در حال یادگیری” که می تواند کارهای شما را ببیند، به شما پیغام های مهم را منتقل کند، در طول کار با گوشی توصیه های مختلف به شما بکند، قرارهایتان را به شما یادآور شود، یا وقتی در ترافیک سنگین گرفتار شده اید به کمک تان بیاید. آشنا به نظر می رسد، نه؟ سوال ما اینجاست که چرا اچ تی سی در زمینه خلق یک دستیار صوتی هوشمند باید تا این حد از گوگل الگوبرداری کند.
البته، مشکل اصلی اینجاست که، ما دقیقاً خیلی خوب نمی توانیم حضور سنس کامپنین را حس کنیم. این دستیار صوتی هوشمند با یک رابط کاربری نچسب همراه شده، و عملکرد و یادگیری آن هم زیاد از حد ماشینی است. شاید در تلاش برای نشان دادن آن که چقدر این هوش مصنوعی باهوش است، در هنگام راه اندازی گوشی اچ تی سی به شما چشمه های جالبی از این هوش مصنوعی را نشان دهد، در حالی که کار اصلی این گوشی یاد گرفتن کارها و اعمال و نیازهای شما از گوشی است. شاید در طی زمان به آن عادت کنید، ولی بدون شک برای شما هم سوال خواهد شد که چرا از آن ابتدا نمی توانید به طور کامل از همه قابلیت های این دستیار صوتی هوشمند استفاده کنید.
از کنار این موارد و مشکلات که گذر کنیم، خود رابط کاربری گوشی به شدت مفرح و جالب است و با مبنا قرار دادن اندروید نوقا، یک تجربه دلچسب را برایتان فراهم می آورد که کمتر به سراغ راه های عجیب و غریب برای تغییر رابط کاربری و … بروید. BlinkFeed بار دیگر به سمت چپ صفحه اصلی و خانه گوشی بازگشته است، و Motion Launch های اچ تی سی هم که نوعی میان بر به حساب می آیند قابلیت های مناسبی را برای وقتی که صفحه نمایش گوشی قفل است برای شما فراهم آورده اند.
در نهایت هم، اسکنر اثر انگشت گوشی عمکرد مناسبی را دارد و هم به راحتی اجرا می شود و هم تشخیص بسیار خوبی دارد.
پردازنده و حافظه
اچ تی سی از پردازنده اسنپ دراگون ۸۲۱، در کنار ۴ گیگابایت حافظه رم برای گوشی اچ تی سی یو الترا استفاده کرده، ترکیبی که پیش از این هم شاهد آن بوده ایم (به طور مثال، اخیراً در گوشی ال جی جی ۶)، و همان طور که قبلاً هم عملکرد خوبی داشته، اینجا هم عملکردش جالب است. بنچمارک های گوشی هم همین را نشان می دهند و وقتی هم که خودتان مشغول به گشتن در میان اپلیکیشن ها و قابلیت های دیگر گوشی خود می شوید هم این روان بودن عملکرد را حس خواهید کرد که در حد بهترین گوشی های بازار قرار دارد.
البته، وقتی در مورد ال جی صحبت می کنیم، کمی انتظار بالاتری نسبت به سخت افزار جی ۶ وجود داشت علی الخصوص به خاطر وجود اسنپ دراگون ۸۳۵ در بازار، ولی به هر حال کمی انتظارات از اچ تی سی و یو الترا کمتر است و می توان با همین هم کنار آمد، خصوصاً آن که باید منتظر پرچمدارهای دیگری از سوی این کمپانی در ادامه سال هم باشیم و احتمالاً آن ها بر مبنای اسنپ دراگون ۸۳۵ خواهند بود. ولی اگر هم نگاهی به عملکرد یو الترا با همین مشخصات بیندازیم، باید گفت که اچ تی سی به خاطر انتخابش قصوری ندارد.
ما بسیار از بابت انتخاب ۶۴ گیگابایت حافظه داخلی برای اچ تی سی یو الترا خرسند هستیم، و امیدواریم این انتخاب به آن خاطر نبوده باشد که این گوشی یک فبلت محسوب می شود، و بالاخره اچ تی سی به بقیه هم این مسئله را بفهماند که ۶۴ گیگابایت باید کم کم به یک استاندارد تبدیل شود. البته اگر هم روزی با مشکل کمبود حافظه مواجه شدید، جای نگرانی نیست، چرا که می توانید با کمک کارت های حافظه میکرو آن را افزایش دهید.
اتصالات
اچ تی سی برای یو الترا شیوه فروش مستقیم را در نظر گرفته است، یعنی اگر چه می توانید مدل آنلاک شده گوشی را انتخاب کنید، ولی باز هم باید با محدودیت های مربوط به خرده فروشی های مختلفی چون تی موبایل و … سر و کله بزنید. خیلی خوب بود اگر به مانند اچ تی سی ۱۰ از لحاظ سیم کارت از این گوشی هم پشتیبانی بیشتری به عمل می آمد.
از لحاظ اتصالات کابلی هم، همان طور که احتمالاً متوجه شده اید گوشی منحصراً از یو اس بی تیپ سی بهره می برد.
دوربین
اچ تی سی شرکتی است که عاشق رویاپردازی با دوربین گوشی هایش است. از ساختار دو لنزی دوربین ها گرفته تا گرفتن تصاویر به شکل Raw، در همه و همه اچ تی سی جزو اولین شرکت هایی بوده که از چنین تکنولوژی هایی برای دوربین گوشی های خود بهره برده است. ولی با وجود همه این تلاش ها، همیشه هم شاهد آن بوده ایم که برخی شرکت های دیگر به واسطه عملکرد بهتر گوی سبقت را از اچ تی سی ربوده اند.
حال و با اچ تی سی یو الترا، ما می توانیم زمانی را ببینیم که اچ تی سی دست از تلاش بسیار کردن برداشته و تنها به برخی بهبودهای جانبی و یکی دو قابلیت جدید روی آورده است. به جای بلندپروازی، اچ تی سی از یک دوربین نام آشنا و قدیمی برای این گوشی استفاده کرده؛ سنسور ۱۲ مگاپیکسلی UltraPixel 2 با دیافراگم f/1.8 بزرگ و پایدار کننده بصری که در اچ تی سی ۱۰ هم شاهد آن ها بودیم، در حالی که برخی تغییرات متوجه دوربین جلوی گوشی شده است که ۱۶ مگاپیکسلی است و در صورت استفاده از نرم افزارهای درست می تواند به اندازه یک دوربین ۴ مگاپیکسلی UltraPixel در مکان های کم نور کارایی داشته باشد.
در اکثز مواقع، عکس هایی که با اچ تی سی یو الترا می گیرید بسیار زیبا به نظر می رسند. با روشن گذاشتن حالت HDR خودکار، ما در شرایط بسیار نامطلوبی اقدام به گرفتن عکس کردیم به طوری که با خود می گفتیم محال است که با این شرایط، خروجی عکس چیز قابل قبولی باشد. ولی در اغلب موارد، ما از خروجی مناسب و متوازن گوشی شگفت زده شدیم.
فوکوس گوشی برای ما هیچ مشکلی به وجود نیاورد (البته کاری به رابط کاربری مربوطه نداریم که مدام به ما یادآوری می کرد تا مبادا جلوی لیزر تشخیص دهنده فاصله را بگیریم) و با وجود قابلیت OIS گرفتن عکس هایی با لبه های تیز بسیار راحت به نظر می رسید.
در مورد ایرادات هم، باید به این مسئله اشاره کنیم که گوشی گاهی اوقات از خود صداهایی در می آورد که البته این فقط زمانی اتفاق می افتاد که زوم گوشی را به نزدیک ۱۰۰ درصد می بردیم. و در حالی که در برخی موارد ما شاهد رنگ هایی کمرنگ و فاقد گرمای مناسب بودیم، ولی به طور کلی مثلاً در زمستان بوستون هر کاری هم که کنید باز هم رنگ ها عمدتاً سرد به نظر می رسند. با وجود تمامی این نکات مثبت و منفی، ما به شدت از عملکرد دوربین اصلی گوشی اچ تی سی یو الترا خرسند هستیم. در برخی موارد هم ما عکس هایی گرفتیم که از شرایط مختلف بودند، مثلاً از داخل یک هواپیمای کوچک که خروجی باز هم واضح و جالب بود، یا عکس هایی که از داخل یک رستوران با روشنایی نسبتاً کم گرفته شد و نتیجه حتی از تصویر واقعی هم بهتر به نظر می رسید.
حتی دوربین جلوی گوشی هم به خوبی کار شده است، و با وجود آن که حالت ۴ مگاپیکسلی UltraPixel آن در حدی نیست که انتظار داشتیم، ولی باز هم توانست در شرایطی که مثلاً در خاموشی مطلق بود و به مانند شب تیره و سیاه به نظر می رسید و به زور هم می توانستیم یکدیگر را ببینیم، عکس هایی را بگیرد (البته نه با کیفیتی بسیار عالی!). در شرایط های معمولی تر، هم این حالت و هم حالت ۱۶ مگاپیکسلی معمولی عملکرد جالبی داشتند.
ضبط ویدیو
درست به مانند بخش قبلی یعنی عکس ها، در طول تجربه کار با اچ تی سی یو الترا از کیفیت ویدیوهای ضبط شده واقعاً راضی بوده ایم. مشکل اصلی ما با این بخش، رابط کاربری آن است که انتخاب رزولوشن انتخابی برای ضبط ویدیو را تبدیل به کاری عذاب آور می کند: به جای آن که از میان یک لیست، یک گزینه را انتخاب کنید، مجبور هستید تا به طور مداوم روی یک گزینه ضربه بزنید تا بین گزینه های موجود جا به جا شوید، حال اگر در این میان از گزینه مورد نظر خود رد شوید و آن را جا بگذارید، مجبورید از اول این کار را تکرار کنید!
همچنین کمی دشوار است در طول ضبط ویدیو بر روی اجسام به صورت کلوز آپ فوکوس کنید. البته بد نیست به این نکته هم اشاره کنیم که وقتی فاصله با اجسام کم باشد این مشکل چندان به چشم نمی آید.
ضبط ویدیوها در این گوشی به صورت ۴K است ولی کمبود گزینه هایی که در دیگر گوشی ها شاهد آن ها هستیم اینجا هم به چشم می آید، مثلاً نبود گزینه ای برای فیلم برداری به صورت فول اچ دی و به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه.
کیفیت صداهای ضبط شده هم به لطف آن ۴ بلندگوی به کار رفته در گوشی بسیار در خور و شایسته اند. شاید به خاطر همه آن پروسه ای که باید برای ضبط صدا طی شود، گاهی اوقات است که صداها خیلی واضح به نظر نمی رسند – به طوری که شاید زیادی اغراق شده اند – ولی در مجموع همه چیز به مقدار کافی جالب به نظر می رسد.
چند رسانه ای
روزهای جک ۳.۵ میلی متری آنالوگ هندزفری رو به پایان است، اگر چه هنوز هم این پورت با وجود تلاش های گوشی هایی چون آیفون ۷ و اچ تی سی یو الترا برای از بین بردن کاملش، در حال نفس کشیدن است هر چند به سختی. همچون اچ تی سی بولت، اچ تی سی یو الترا هم عطای جک هدفون را به لقایش بخشیده و فقط از یک هندزفری با کابل یو اس بی پشتیبانی می کند.
با این حال خبر خوب آن است که هندزفری قرار داده شده در جعبه این گوشی صدای بسیار بسیار خوبی دارد و حتی برخی نکات برای استفاده بهتر از آن نیز به شما گفته شده و قابلیت جالبی هم در آن وجود دارد که به کمک آن بر اساس فیزیولوژی بدن و گوش های شما بهترین تجربه برایتان فراهم می شود. همان طور که در اچ تی سی بولت مشخص بود، اینجا هم شاهد ترکیبی از اسکن به صورت سفارشی و تست های خودکار دیگری هستیم که در نهایت نتیجه جالبی را فراهم می کنند.
متاسفانه، هیچ مبدلی برای تبدیل به پورت های آنالوگ هندزفری در جعبه وجود ندارد تا بتوانید از هدفون های قدیمی خود استفاده کنید. در زمان اچ تی سی بولت شاهد آن بودیم که اچ تی سی به طور رایگان مبدل هایی را برای جک ۳.۵ میلی متری عرضه کرد به طور رایگان، حتی اپل هم این کار را برای آیفون ۷ کرد ولی به نظر با اچ تی سی یو الترا یا باید به یو اس بی تیپ سی بسنده کنید یا کلاً قید گوشی را بزنید.
حتی اگر از هدفون هم استفاده نکنید، اچ تی سی یو الترا به لطف بلندگوهای استریو قدرتمند خود صداها را بسیار خوب پخش می کند. اگرچه گاهی اوقات صدا به صورت نامتوازن به نظر می رسد، ولی در کل مسئله آن قدری جدی نیست که بخواهید بابتش نگران باشید.
کیفیت تماس
تماس ها در اچ تی سی یو الترا کیفیت مناسبی دارند، و البته گوشی از تماس به وسیله وای فای هم استفاده می کند اگر ارائه دهنده سیم کارت شما چنین قابلیتی را داشته باشد. شاید تنها مسئله ای که بتوان در مورد تماس های صوتی به عنوان یک ایراد نام برد اندازه گوشی است، که اندازه بزرگ آن شما را هنگام صحبت کردن با آن اندکی آزار می دهد. از سوی دیگر، میکروفون های گوشی عملکرد فوق العاده ای دارند و با وجود آن که نمی دانیم به طور همزمان از هر چهار تای آن ها استفاده می شود یا خیر، ولی در کل کیفیت آن ها شگفت آور است.
عمر باتری
اچ تی سی در امر توسعه اچ تی سی یو الترا، یک اشتباه بزرگ انجام داده؛ عدم ارتقای باتری. این گوشی به اندازه کافی بزرگ است، صفحه نمایشش هم قاتل باتری محسوب می شود پس چرا به چنین گوشی پر مصرفی نباید یک باتری ۳۳۰۰ یا ۳۵۰۰ و یا حتی ۴۰۰۰ میلی آمپری اختصاص داده شود از سوی اچ تی سی؟ به جای این باتری های استوار، اچ تی سی به یک باتری ۳۰۰۰ میلی آمپری که نمونه آن در اچ تی سی ۱۰ هم وجود داشت بسنده کرده و از همان برای اچ تی سی یو الترا استفاده کرده است.
این به هیچ وجه کمتر از یک اشتباه بزرگ نیست و اچ تی سی یو الترا را از گوشی که می توان لقب “مناسب با چندین ویژگی جالب” را بر آن نهاد به گوشی که از لحاظ سخت افزاری توصیه اش به بقیه خیلی جالب به نظر نمی رسد تبدیل می کند. با وجود آن که گوشی هایی هستند که از اچ تی سی یو الترا هم ضعیف تر عمل می کنند و در نهایت در تست های به عمل آمده این گوشی کمی کمتر از ۷ ساعت می تواند صفحه اش را روشن نگه دارد، ولی تصورش سخت است که یک گوشی بزرگ و غول آسا به مانند اچ تی سی یو الترا در دست بگیرید و بدانید که باتری اش به زودی به اتمام می رسد.
در زمینه بازیابی شارژ، گوشی عملکرد مناسبی دارد و به لطف شارژر سریعی که اچ تی سی برای این گوشی تدارک دیده، در عرض کمتر از ۲ ساعت می توان گوشی را به طور کامل شارژ کرد. ولی با توجه به بی سیم نبودن شارژر، و البته قوی نبودن خود باتری، کمی سخت است از تصمیمات اچ تی سی در این مورد ناامید نشویم.
نتیجه گیری
هر قدم مثبتی که اچ تی سی با این گوشی برداشته، با یک اشتباه بزرگ از سوی همین شرکت همراه شده که به اچ تی سی یو الترا ضربه زده است. اچ تی سی یو الترا موبایلی است که بسیار خوش ظاهر و جذاب است و با اضافات جالبی هم همراه است (مثل جعبه جالب آن یا هندزفری های بسیار با کیفیتش)، از لحاظ کیفی عملکرد خوبی دارد، حافظه داخلی اش مناسب است و دوربینش هم به نوبه خود رضایت بخش جلوه می کند.
ولی هنوز هم یک گوشی بسیار بزرگ نسبت به سخت افزارش است، باتری اش به درد اندازه اش نمی خورد و از لحاظ نرم افزاری هم با کمبودهایی مواجه است.
شاید بزرگ ترین قصوری که در مورد اچ تی سی یو الترا صورت گرفته، قیمت گذاری آن و به طور کلی نحوه قرار گیری آن در لاین آپ امسال اچ تی سی است. بعد از یک هفته کار با اچ تی سی یو الترا، به این نتیجه رسیده ام که این گوشی در اصل یک دست گرمی برای اچ تی سی است تا در ادامه سال جاری یک پرچمدار مناسب تر را به بازار عرضه کند: پرچمداری که اندازه اش جمع و جور تر است، باتری اش ظرفیت بیشتری دارد و حتی از لحاظ انتخاب پردازنده هم به سراغ مدل بالاتری رفته است.
علی رغم همه این ها، اچ تی سی سعی دارد تا یو الترا را به عنوان پرچمدار اصلی این شرکت در سال ۲۰۱۷ که هیچ جایگزینی نخواهد داشت و هیچ گوشی دیگری جای آن را نخواهد گرفت، با قیمت سرسام آور ۷۵۰ دلار به مخاطبین عرضه کند. با وجود آن که اچ تی سی یو الترا گوشی خوبی است، ولی هنوز هم در میان بهترین ها، جایی برای آن نمی توان متصور شد.
اگر اچ تی سی برای یو الترا اولویت های کمی متفاوت تری را در نظر می گرفت، این گوشی می توانست تبدیل به یک برنده واقعی در سال ۲۰۱۷ شود، و کمک هم می کرد که چشم به عرضه ادامه دهنده راه اچ تی سی ۱۰ بدوزیم. ولی با شرایط حال حاضر، یو الترا گوشی عجیبی است که توصیه کردن به خرید یا نخریدنش کار سختی به شمار می رود. این گوشی اشکالاتی دارد، و رقبایی دارد که بیشتر ارزش ۷۵۰ دلار را دارند.
نکات مثبت:
- ظاهر شیشه ای جذاب و دلربا
- عملکرد سخت افزاری خوب، میزان رم مطلوب، حافظه داخلی بالا
- دوربین جلو و عقب قابل اتکا
- دو بلندگو و هندزفری داخل جعبه بسیار با کیفیت
نکات منفی:
- قیمت، قیمت، و باز هم قیمت!
- باتری با ظرفیت کم
- از لحاظ نرم افزاری آن چیزی نیست که از اچ تی سی انتظار می رفت
- عدم وجود مبدل جک هدفون
نمره نهایی: ۷.۲ از ۱۰
نظرات