کمک هوش مصنوعی به یافتن شغل برای پناهجویان

در جستجوی خانه

در سال ۲۰۱۶، حدود ۶۵ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در سراسر جهان، به دلایل مختلف خانه‌های خود را ترک کردند که این رقم ۳۰۰ هزار نفر از سال ۲۰۱۵ بیشتر شده است.

تغییرات آب و هوایی در کره زمین و گرمای فزاینده آن، مشکلات افراد بی‌خانمان را وخیم‌تر می‌کند.

این مشکلات به گونه‌ای در همه جای دنیا گسترش یافته است که کشور نیوزیلند می‌خواهد نوع جدیدی از ویزا را مخصوص بی‌خانمان‌ها صادر کند.

افراد پناهجو پس از اینکه خانه‌های خود را ترک می‌کنند، با چندین سؤال روبه‌رو می‌شوند که مهمترین آنها این است که به کدام کشور باید بروند؟ آیا شغل آنها در کشور مقصد تضمین شده است یا خیر؟

معمولاً هر کشوری که پذیرای پناهجویان است، آنها را در هر جایی که فضای خالی وجود داشت، جای می‌دهد و این نقاط خالی تبدیل به وطن جدید بی‌خانمان‌ها می‌شود.

البته محققان دانشگاه استنفورد و ETH زوریخ سوییس، الگوریتمی طراحی کرده‌اند که شانس پناهجویان را برای استخدام شدن در کشور پناه‌دهنده محاسبه می‌کند و این مقاله را نیز در ژورنالهای علمی به چاپ رسانده‌اند.

مکان‌یابی، مکان‌یابی، مکان‌یابی

برای جا دادن به پناهجویان و ارتقا الگوریتم طراحی شده، تیم آنالیزکننده، داده‌های جامعه‌شناسی و اقتصادی ۳۰ هزار پناهجو ساکن آمریکا که ۱۸ تا ۶۴ سال سن داشتند را در طی سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ مشاهده کرد.

با مطالعه مشخصات فردی هر شخص مانند تسلط به زبان انگلیسی، سطح سواد، ملیت و . . . ، آنها توانستند بهترین مکان‌هایی که بهترین امکانات را برای پناهجویان دارند را انتخاب کنند و سپس این داده‌ها را با پاسخ‌های خودِ پناهجویان مقایسه کردند.

در الگوریتم طراحی شده توسط محققان، نسبت به‌ پاسخ پناهجویان، نرخ استخدام ۴۱ درصد افزایش یافته بود.

این تیم تحقیقاتی، همین آزمایش را با داده‌های جمع‌آوری شده در سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ روی پناهجویان سوئدی انجام دادند. آنها به این نتیجه رسیدند که اگر این الگوریتم برای پناهجویان در سال ۲۰۱۳ استفاده می‌شد، نرخ استخدام آنها ۷۳ درصد می‌توانست باشد.

یکی از محققان این آزمایش، می‌گوید که این نتایجی که آنها از این الگوریتم دریافت کردند، می‌تواند بدون هیچ هزینه اضافه‌ای توسط دولت‌ها، محقق شود. فقط کافی است فرایند استفاده از داده‌ها را در شرایط موجود فراهم کنند زیرا این الگوریتم موانع مالی نداشته و باعث کند شدن روند پیشرفت دیگر سیاست‌ها نیز نمی‌شود.

از آن جایی که این الگوریتم هیچ هزینه‌ای ندارد، ممکن است برخی فکر کنند قرار است نیروی کار ماشینی جای نیروی انسانی را بگیرد در حالیکه این گروه معتقد است فناوری هوش مصنوعی در انجام برخی کارها دخیل است ولی تصمیم نهایی را انسانها می گیرند.

البته این گروه قصد ندارد پیش از نهایی شدن و رفع نواقص، این الگوریتم را اجرایی کند و می‌خواهد آنها را مورد آزمایش قرار دهد تا پتانسیلهای این برنامه را ببیند.

این برای نخستین بار نیست که می‌بینیم هوش مصنوعی به کمک انسانها می‌آید تا در مورد برنامه‌های آینده یک طرح نظر دهد.

این را اشاره کنیم که کارایی فناوری هوش مصنوعی همیشه بهتر از عملکرد انسانها نیست، زیرا برخی افراد در مورد برخی مسائل پیش‌بینی‌های دقیقی انجام داده‌اند. برای مثال؛ انسان‌های زیادی بوده‌اند که با موفقیت اوتیسم، حملات قلبی، نتایج انتخابات و . . . را پیش‌بینی کرده‌اند.

در پایان اشاره کنیم که هوش مصنوعی به مرحله‌ای نرسیده است تا بتواند انسانها را به طور کامل از چرخه کار خارج کند ولی همانطور که محققین دانشگاه استنفورد گفتند، بهترین نتیجه زمانی گرفته می‌شود که انسانها و ماشین‌ها برای انجام یک فعالیت همکاری کنند.