دانشمندان دانشگاه Rice توانسته اند کربن روی سیب زمینی، نارگیل و دیگر خوردنی ها را به گرافین تبدیل کنند. این متد می‌تواند قرار دادن سنسور های غذایی و کاتالیست های الکترونیکی بر روی مواد خوراکی و دیگر مواد استفاده شود.
James Tour معتقد است که هرچیزی می‌تواند به گرافین تبدیل شود. البته نه هرچیزی، هرچیزی که به اندازه لازم در خود کربن داشته باشد. در چند سال گذشته دانشکده شیمی دانشگاه Rice به دنبال راه هایی است که بتوان از گرافین استفاده کرد. در روش جدیدشان نیز توانسته اند تا الگو های گرافینی را بر روی وسایل و خوراکی ها چاپ کنند. آن ها از گرافین به دومین ماده معجزه آینده یاد می‌کنند.
در این روش ضخامت لایه گرافینی چاپ شده در حد دو الی سه اتم گرافین است. و به هیچ عنوان جوهر نیست. این گرافین چاپ شده از منبع بیرونی نیامده است. به گفته Tour، در این روش خود ماده در ضخامت اندکی به گرافین تبدیل می‌شود و بر روی ماده اصلی قرار می‌گیرد.
این لایه های گرافینی می‌توانند با سوختن لیزری کاغذ، پارچه و پشم روی آن چاپ شوند و به جوهری نیاز نباشد. این فرایند به دمای خاصی نیاز ندارد و بهترین نتیجه را در دمای اتاق می‌دهد. به گفته سازندگان این متد در صنعت هم توانایی و پتانسیل بالایی خواهد داشت. مخصوصا در سنسور های بیولوژیکی کاربرد فراوانی دارد. با قرار دادن سنسور های خوراکی در مواد غذایی می‌توان وضعیت آن ها را شناسایی کرد و از میزان مفید بودن و محتوای آن ها مطلع شد. همچنین با استفاده از این سنسور ها می‌توان فهمید که این مواد در کجا بوده اند و به چه مدت در انبار ها ذخیره شده اند. بدین ترتیب با استفاده از گزافن می‌توانید تاریخچه موادی که مصرف می‌کنید را به کلی بدانید.
همچنین این تگ ها می‌توانند کاربر را از وجود احتمالی باکتری و آلودگی در غذا ها باخبر سازند. به گفته Tour معمولا “انسان ها مزایای چیزی را نمی‌بینند مگر تا زمانی که به دستشان برسد.”پس کاربرد های این تکنولوژی فراوان اند و مخصوصا در بخش سلامت غذاها می‌توانیم امید داشته باشیم که از این پس گرافین ها را بیشتر ببینیم. البته تا آن روز باید صبر کرد. در لینک زیر ویدئویی در این باره ببینید.
نظرات