ممکن است ناسا با موشک فضایی ضعیف‌تری انسان را به فضا بفرستد

افزایش بودجه ناسا برای ساختن یک سکوی پرتاب جدید توسط کنگره ممکن است باعث شود که ناسا تغییرات بزرگی در برنامه‌ی پرتاب موشک Space Launch System خود به فضا ایجاد نماید. وقتی در سال ۲۰۲۰ انسان با این موشک به فضا پرتاب می‌شود، ممکن است از نسخه‌ی کم قدرت‌تری نسبت به آنچه ناسا پیش‌تر حدس زده بود، استفاده کند. و اگر اعمال این تغییرات ادامه پیدا کند ممکن است ابعاد موشک فضانوردان برای سفر به فضا در ۴۵ سال آینده به تدریج کاهش پیدا کند.

SLS در دهه‌ی گذشته در حال توسعه بوده است و وقتی توسعه‌اش به پایان برسد تبدیل به موشک اصلی ناسا برای فرستادن فضانوردان به ماه و مریخ خواهد شد. مدت زیادی است که ناسا برای استفاده از SLS در حال برنامه ریزیست و در این راستا دو ماموریت آزمایشی بسیار حیاتی را پیش بینی کرده است. اولین آزمایش که EM-1 نام دارد قرار است بدون سرنشین باشد و در آن از کوچک‌ترین نسخه‌ی پیش بینی شده‌ی موشک برای سفری سه هفته‌ای به دور ماه استفاده شود. ناسا قصد دارد سه سال پس از آن نیز نسخه‌ی بزرگتر و قوی‌تری از موشک را به همراه دو فضانورد و تحت ماموریتی به نام EM-2 به ماه بفرستد.

اما حالا ممکن است ناسا توسعه‌ی موشک را به تعویق بیندازد و از همان نسخه‌ی کوچک‌تر SLS برای ماموریت دوم استفاده کند. اگر چنین اتفاقی بیفتد ناسا مجبور است نوع دیگری از ماموریت را برای فضانوردان پیش بینی و آماده سازی کند چرا که آن‌ها دیگر از نسخه‌ی قدرتمندتر موشک استفاده نخواهند کرد.

رابرت لایت فوت (Robert Lightfoot) قائم مقام ناسا دیروز به کنگره‌ی آمریکا گفته است : اگر قرار باشد EM-2 با نسخه‌ی کوچک‌تر موشک انجام شود باید طرح ماموریت را عوض کنیم چرا که با این نسخه قادر به انجام کارهایی نیستیم که با نسخه‌ی بزرگتر موشک قابل اجراست.

ناسا تاکید کرده است که به هرحال فضانوردان در پرتاب دوم حضور خواهند داشت. اما موشک قادر به حمل تجهیزات علمی اضافه به طوری که پیش‌تر برنامه ریزی شده بود نخواهد بود.

یک سخنگوی ناسا در اظهارنظری به verge گفته است: هدف اصلی EM-2 تامین امکان عملکردهای مهم و حیاتی موشک و سرنشینان است که شامل: برنامه‌ی ماموریت، عملکرد سیستم‌، رابط کاربری خدمه، ناوبری و هدایت در عمق فضا می‌باشد که با Block 1 SLS نیز قابل دسترسی و تامین است.

اجرای این تغییرات و اصلاحات در پرتاب‌های آینده تنها با بودجه‌ی عظیم و پیش بینی نشده‌ای که ناسا اخیرا و به خاطر افزایش مالیات درسال ۲۰۱۸ دریافت کرده امکان عملی شدن پیدا کرده است. این آژانس فضایی ۳۵۰ میلیون دلار اضافه برای ساختن سکوی پرتاب دوم SLS دریافت کرده است و این بودجه به ناسا آزادی عمل بیش‌تری برای اجرای چند ماموریت ابتدایی موشک داده است.

SLS طوری طراحی شده است که از یک سکوی پرتاب قابل حمل که سکوی پرتاب سیار نام گرفته است استفاده کند. و این سکو در مرکز فضایی کندی متعلق به ناسا در فلوریدا قرار خواهد گرفت. ناسا برای آماده سازی پرتاب اول موشک یک سکوی پرتاب قدیمی را اصلاح و بهسازی کرده است که در اصل برای برنامه‌ی صورت فلکی که کنسل شده است ساخته شده بود، برنامه‌ای برای کلید زدن دوباره‌ی ماموریت فرستادن انسان به کره‌ی ماه در دوره‌ی دولت جورج بوش. و برای این بهسازی‌ها زمان زیادی صرف شده، همچنین بنابرگفته‌ی جامعه نجوم آمریکا چیزی حدود ۴۰۰ میلیون دلار هزینه نیز دربرداشته است که رقمی بزرگتر از آنچه که برای ساخت پلتفرم اولیه هزینه شد می‌باشد.

اما ناسا به یک مشکل برخورد: آژانس متوجه شد که بعد از به پایان رسیدن تمام بهسازی‌ها سازه‌ی این سکوی پرتاب تنها قادر به تحمل کوچک‌ترین نسخه‌ی SLS که Block 1 نام دارد خواهد بود. در حالی که نسخه‌ی بزرگتر SLS که Block 1B نام دارد بسیار بلندتر و سنگین‌تر از چیزی است که سکو قادر به تحمل آن باشد. واین به این معنا بود که سکو پس از به پایان رسیدن پرتاب اول باید دوباره وارد دوره‌ای از بهسازی و اصلاح می‌شد.

برنامه ریزی ناسا به مشکل برخورده بود. این آژانس فضایی پیش بینی کرده بود که بهسازی دوباره‌ی سکوی پرتاب سیار حداقل ۳۳ ماه یا تقریبا ۳ سال زمان خواهد ‌برد. و در آن بازه‌ی زمانی SLS قادر به پرواز نخواهد بود چرا که با ازکار افتادن سکوی پرتاب، موشک نیز بی‌استفاده می‌شد. علاوه‌ بر آن هرتاخیری که در روند بهسازی پیش می‌آمد باعث به تعویق افتادن اولین پرتاب با سرنشین موشک می‌شد. اما ناسا به دلیل هزینه‌های بالای مورد نیاز برای ساخت یک سکوی پرتاب دیگر به صورت رسمی درخواستی مطرح نکرد.

بنابراین کنگره آمریکا تصمیم گرفت پیش قدم شود و هزینه‌ی لازم را برای ساختن دومین سکوی پرتاب سیاری که بتواند نسخه‌ی بزرگ‌تر موشک یعنی Block 1B را تحمل کند به ناسا بدهد. به این ترتیب اگر این آژانس فضایی فرآیند ساختن سکو را از همین حالا آغاز کند می‌تواند تا قبل از موعد تعیین شده‌ی پرتاب دارای سرنشین در سال ۲۰۲۳ آن را آماده کرده و به پایان برساند. و دیگر نیازی به صبر کردن برای تمام شدن بهسازی سکوی پرتاب برای پرتاب دوم موشک نخواهد بود.

حالا که ناسا بودجه لازم را در اختیار دارد از آزادی عمل و خلاقیت بیش‌تری برخوردار خواهد بود. اکنون دو سکوی پرتاب خواهد داشت که یکی برای SLS کوچک‌تر و دیگری برای نسخه‌ی بزرگتر آن استفاده می‌شود. و این به این معناست که ناسا می‌تواند به فرآیند پرتاب Block 1 تا آماده شدن Block 1B ادامه دهد، و همین کار را هم خواهد کرد چرا که آماده سازی block 1B برای پرتاب زمانبر خواهد بود. دلیل این موضوع این است که این نسخه‌ی SLS به یک قطعه‌ی بزرگ و حیاتی به نام یکان رانشگر فوقانی اکتشافی احتیاج دارد که در بالای موشک قرار می‌گیرد. و این همان قطعه‌ای است که به SLS نیروی اضافی می‌دهد. اما این قطعه‌، قطعه‌ی ماشینی پیچیده‌ای است که ناسا هرگز تاکنون نساخته است و همین حالا هم ناسا دچار تاخیرات متعدد در فرآیند آماده سازی SLS شده است، یک پیامد طبیعی‌ که ساختن یک موشک از ابتدا به دنبال خواهد داشت.

بنابراین استفاده‌ی فضانوردان از یک نسخه‌ی کوچک‌تر SLS می‌تواند زمان بین دو ماموریت اولیه را کاهش دهد. لایت فوت در صحبت با کنگره گفته است: حالا که می‌دانیم می‌خواهیم سکوی پرتاب سیار دوم را بسازیم، می‌توانیم این سکوی پرتاب را در جای خود نگه داریم و سپس یک Block 1 دیگر آماده کرده و پرتاب کنیم.

اما این به آن معناست که یک ماموریت با سرنشین با Block 1 ظرفیت حمل تجهیزات اضافه را نخواهد داشت و فقط شامل خدمه خواهد شد.

لایت فوت می‌گوید: با این حال همین مقدار برای تضمین و ثابت شدن قدرت SLS در انجام ماموریت‌های دارای سرنشین کافی خواهد بود. او در ادامه اضافه کرد: ما هنوز می‌توانیم با این برنامه فضانوردان را وارد مدار کنیم و تمام سیستم‌هایی که قادر به چک کردن آن‌ها در EM-1 نبوده‌ایم را چک نماییم.

ضمنا ممکن است که موشک SLS در پرتاب دوم اصلا دارای سرنشین نباشد. همچنین ناسا نیاز دارد تا ماموریت بعدی خود که پرتاب موشک به سمت قمر مشتری یعنی اروپا است را به زودی عملی کند. این ماموریت که  Europa Clipper نام گرفته است توسط کنگره ملزم به عملی شدن با موشک SLS و تا سال ۲۰۲۲ شده است. لایت فوت اشاره کرده است که  Europa Clipper می‌تواند قبل از اولین پرتاب دارای سرنشین SLS به فضا عملی شود، و تنها به زمان آماده شدن کپسول حمل فضانوردان در SLS بستگی دارد و اگر فضاپیمای Europa زودتر آماده شود می‌تواند به همراه موشک Block 1 به فضا پرتاب شود.

و در پایان لایت فوت در صحبت با کنگره آمریکا با گفتن این که: بودجه ساخت سکوی پرتاب دوم به ما اجازه خواهد داد که وقتی آماده شویم، توانایی پرتاب SLS به سمت فضا با هر محموله‌ای که در آن مقطع آماده شده باشد را داشته باشیم، بر این نکته تاکید کرده است که ناسا اکنون گزینه‌های بسیار مختلفی را در پیش رو دارد.