گاهی اوقات مغز شمل به سختی می‌تواند از پس این همه اطلاعات برآید. مثال: هنگامی که شما برای یافتن خروجی در بزرگراه در تلاش هستید و دوست شما در صندلی مسافر، در حال تعریف کردن درfhvi مورد محیط شغلی‌اش است. آیا شما سر تکان می‌دهید و و حرف‌هایش را تایید می‌کنید؟ احتمالا همین است به این دلیل که چیزهای دیگر برای شما مهم‌تر است تا اینکه چند بار ناهار دوست شما را از یخچال شرکت دزدیده‌اند (آن لحظه هم که بیشتر تمرکز می‌کنید، احتمالا چیزی مناسب را گفته اید، مانند: “واقعا؟ چه کی این کار را انجام می‌دهد؟ “)
همین وصعیت برای سربازان اتفاق می افتد – یا حداقل، این طور می تواند باشد. آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده، با همکاری چندین متخصص هوش مصنوعی و علوم اعصاب، امیدوارند تا از هوش مصنوعی برای کنترل جریان اطلاعات سربازان و خلبانان در سناریوهای مرتبط با جنگ‌های استرس زا استفاده کنند. هدف؟ اجازه دادن به هوش مصنوعی برای اینکه تمام داده‌ها را مدیریت کند و تا انسان‌ها بر تفکر ضروری و خلاقانه تمرکز کنند.
جاناتان توریان دانشمند عصب شناسی که تحقیقات نظامی انجام می‌دهد به یک نشریه مطبوعاتی گفت:
مردم به سادگی نمی توانند مقدار اطلاعاتی را که به صورت بالقوه در دسترس دارند، پردازش کنند.
با این حال، انسان‌ها در توانایی خود برای انطباق در شرایط پیچیده و پویا، مانند میدان جنگ، بی‌نظیر هستند. ما نیاز به توانایی بیشتری داریم تا قادر به برآورد و پیش بینی تغییر پذیری، رفتار و قصد انسان‌ها در زمینه‌های مختلف باشیم.
کاربردهای اختصاصی برای این هوش مصنوعی مدیریت کننده هنوز مشخص نیست – محققان توجه خود را بر روی بخش علمی متمرکز کرده‌اند. به این ترتیب، آنها انرژی خود را برای درک علم و مهندسی مورد نیاز برای یک محصول که این هدف را در بر می‌گیرد، اختصاص می دهند. استفاده‌های خاص بعدا مشخص می‌شوند.
اما ما می‌دانیم که این ابزارها ضروری هستند. چندین سال است که ارتش در حال کار بر روی یک شبکه اطلاع رسانی جنگی-تاکتیکی به صورت شبکه بلادرنگ اطلاعات تدارکاتی در مورد هر سرباز در یک منطقه است. برای کسی که تلاش می کند کار پر مخاطره‌ای را انجام دهد، اطلاعات زیادی را باید مرتب سازی کند.
به تازگی، محققان آزمایشاتی را انجام دادند که در آن آنها میزان ضربان قلب و فعالیت مغز افراد را در حالی که در یک بزرگراه شلوغ رانندگی می‌کردند اندازه گیری کردند (نگران نباشید، با استفاده از شبیه سازی واقعیت مجازی). محققان می خواستند بدانند که چگونه مردم در هنگام برخورد با یک سناریوی استرس زا، مانند هنگامی یک ماشین دیگر به سرعت به سمت‌شان می‌آید، و یا نیاز به تغییر مسیر در یک جاده شلوغ، اطلاعات را پردازش می‌کنند.
در عین حال، محققان فعالیت مغز شرکت کنندگان را بر روی صفحه نمایش با استفاده از ابزار جدید توسعه یافته توسط ارتش به نام CLIVE (رابط کاربری روشنایی قابل برنامه ریزی برای تجسم نوار مغز) به نمایش گذاشتند. آنها می خواستند با استفاده از معیاری به نام synchrony ببینند که آیا توانایی یادگیری اطلاعات جدید با هماهنگ شدن امواج مغزی بین راننده و مسافر تناسب دارد یا خیر. در برخی مطالعات، سطح بالاتری از synchrony با ارتباطات و درک بهتر رابطه برقرار کرده است.
در نهایت، ارتش می‌خواهد یاد بگیرد که چگونه و چه موقع سربازان به آستانه لبریز شدن احساسات می‌رسند تا قادر باشند الگوریتم‌های هوش مصنوعی را طراحی کنند که بتواند اطلاعات مناسب را در زمان مناسب ارسال کند. این امر کلید انجام عملیات نظامی را به هوش مصنوعی نمی‌دهد؛ بیشتر شبیه استراتژی استفاده از رایانه‌ها برای انجام کارهایی است که انجام آن برای انسان‌ها خسته‌کننده است.
نظرات