داوران مسابقات فوتبال برای نخستین بار در تاریخ در طی مسابقات جام جهانی روسیه مجهز به کمک ویدئویی شده‌اند و مخاطبان فوتبال در این زمینه نظرهای مختلفی دارند.
در طی این مسابقات، علاوه بر داور و تیم کمک داوران معمول فعال در مسابقات، از این پس هر بازی از کمک یکی کمک‌یار ویدئویی برخورداز خواهد شد و با ورود این سیستم جدید تعداد کمک داوران به عدد سه ارتقاء خواهد یافت. در کنار افزوده شدن این سیستم در جریان بازی، چهار اپراتور بازپخش کننده‌ی حوادث مسابقه در اتاق فرمان، که وظیفه‌ی بازبینی اتفاقات را برعهده دارند نیز به این تیم اضافه خواهند شد. این تیم اپراتور، با استفاده از عدد حدودی سی و سه دوربین که در نقاط مختلف ورزشگاه نصب شده اند، حوادث بحث برانگیز رخ داده در طی بازی را مو شکافی و تحلیل می‌کنند.
تیم کمکی ویدئویی به داور اصلی در مورد گرفتن تصمیماتی از قبال موارد زیر کمک می‌کنند:
- آیا توپ از خط دروازه عبور کرده است؟
- آیا پنالتی به درستی گرفته شده است؟
- آیا کارت قرمزی که در قبال خطای انجام شده به بازیکن داده شد، به درستی اعمال شد؟
- آیا بازیکنی دیگری مقصر رخ دادن حادثه‌ای در طی بازی بوده است؟
و این سیستم جدید به موضوع بحث جدید طرفداران دو آتشه‌ی فوتبال تبدیل شده است. بعد از همه‌ی این مدت ها که قضاوت به سبک سنتی خود اجراء می‌شد هم اکنون فریاد زدن بر سر تلویزیون زیان بسته به دلیل قضاوت‌های نا به جای داروران به بخشی از تجربه‌ی مشاهده‌ی مسابقات فوتبال در قاب تلویزیون تبدیل شده است.
طبیعتا ایجاد تغییر در این سیستم پایبند به سنت، موجب خشم و ملالت‌های غیر قابل جلوگیر از سمت افراد این حوضه خواهد شد. در روزهای اخیر طی یک سرمقاله‌ی آتشین مجله نیو ساینتیس ( the New Scientist) استفاده این فناوری نوین را یک «بازی از پیش شکست خورده» می پندارد و تاکید می‌کند که نمی‌توان از ارزش‌های فرهنگی فوتبال چشم پوشی کرده و با این اقدامات آن‌ها را به باد فنا داد.
اعتراض این دسته از افراد آن قدرها هم که فکر می‌کنید، بی مورد و بی پایه و اساس نیست. در سال ۲۰۱۷، این فناوری در طی یک مسابقه توانایی تشخیص یک موقعیت آفساید که نهایتا منجر به وقوع یک گل شک برانگیز شد را نداشت و در این مورد کاملا فلج بود.
گرگ اواورک (Greg O’Rourke) مدیر ارشد فیفا در لیگ دسته A استرالیا در طی مصاحبه‌ای با مجله‌ی ای بی سی استرالیا () ابراز می‌کند:
در این مورد خاص، باید بگوییم که این فناوری شکست خورد، چرا که زاویه‌ی مورد نیاز برای تشخیص آفساید را نداشت.
علاوه بر این چالش، باید موارد دیگری را هم به لیست مشکلات روبرو در این زمینه اضافه کنیم که شامل سختی قابل استناد بودن اطلاعات ارائه شده از سوی اپراتور برای داور اصلی و ایجاد فاصله‌ی زمانی که به موجب آن پدید می‌آید و باعث تلف شدن وقت زیادی از زمان بازی می‌شود اشاره کرد.
اما داوران انسانی هم همچنین کاملا بی خطا نیستند. به هیچ وجه، به داوران نیز قابلیت دید ۳۶۰ درجه‌ای اعتاء نشده است. پس داوران چگونه حتما باید در تمام موارد کار خود را به درستی انجام دهند و خطایی در کارشان مشاهده نشود؟ داوری هدفگرا و بر پایه‌ی مدارک و شواهد، جایگاه بالایی در ورزش دارد.
بله نهایتا باید عرض کنیم که هنوز به ظاهر فناوری آنچنان به صورت یکپارچه خود را وقف بازی نکرده است ولی این جهت گیری خوبی است که ورزش را به سمتی پیش بگیریم که در نهایت داروران بتوانند در حداقل انتظارات اشتباهات داوری کمتری را انجام دهند. پس اجراء کننده‌ها باید از ربات‌ها کمک کنند، چرا که طرفداران تیم‌های مختلف خواهان بازپخش فوری قضاوت‌های انجام شده هستند و برای کمتر از آن هم قانع نخواهند شد.
نظرات